سلام، تحیت و برکت و رحمت و سلامتی است؛ نشانه محبت و صفا، اخلاص و یک رنگی است؛ رمز عاشق و معشوق، مرید و مراد است. سلام خدا و امام بر هر کس، مهر تاییدی است بر کارنامه او.
در روایتی در ذیل آیه سَلامٌ عَلی إِبْراهِیمَ آمده است: آن گاه که فرشتگان الهی، نزد ابراهیم آمدند و بشارت تولّد فرزند برای او آوردند و بر او سلام کردند، لذّتی که ابراهیم علیه السّلام از سلام این فرشتگان برد، با تمام دنیا، برابری نداشت
.[1]به راستی چه لذتی دارد سلام مولا:
«سلام [الله] علیک أیها الولی المخلص فی الدین، المخصوص فینا بالیقین»[2]؛«سلام [خداوند] بر تو ای کسی که در دین به زیور اخلاص آراسته ای و در نزد ما به سبب یقینت دارای مقام و جایگاه ویژه ای هستی.»
«سلام [اللّه] علیک أیها الناصر للحق، الداعی الیه بکلمة الصدق»[3]؛«سلام [خدا] بر تو ای کسی که یاور حق هستی و همگان را با کلمه صدق [توحید] به سوی او فرامی خوانی.»
- چون ثلث از راه را تقریبا [برگشتم] سید جلیلی را دیدم که از طرف بغداد رو به من می آید. چون نزدیک شد، سلام کرد
.[4]- بعد از نماز شب، حالی پیدا کردم و در همین حال بود که شخصی آمد درب چادر و مرا به اسم صدا زد و گفت: «حاج محمد علی» سلام علیکم و وارد خیمه شد.
[5]- از من پرسید از چه کسی تقلید می کنی؟ گفتم: از آیت الله حاج سید ابو الحسن اصفهانی تقلید می کنم.
فرمود وقتی در نجف زیارتش کردی، سلام مرا به او برسان.
آنگاه پرسید: آیا ملا علی همدانی را می شناسی؟
گفتم: شخصا او را نمی شناسم ولی از علمای مشهور است.
درباره این سایت